پیشینه ی بهداشت عمومی چها مرحله دارد:
1- مبارزه بابیماریها: هدف بهداشت عمومی در این مرحله(قرن نوزدهم) مبارزه با عوامل فیزیکی محیط زیست مانند تامین آب سالم و دفع فضولات بود.
2- ارتقای بهداشت: در آغاز قرن بیستم علاوه بر فعالیتهای مبارزه با بیماریها یک هدف دیگری به نام ارتقای بهداشت افراد به اهداف بهداشت عمومی افزوده شد.أقاي وينسلو در سال 1920 بهداشت عمومي را چنین تعريف كرده" علم و هنر پیشگیری از بیماریها،طولانی کردن عمر و ارتقای بهداشت و کارآیی،از طریق کوشش سازمان یافته ی جامعه".
در این دوره از طریق مراکز بهداشتی درمانی و واحدهای فرعی آن در مناطق شهری و روستایی به منظور ارایه ی خدمات بهداشتی دولت مسؤول مستقیم افراد درنظر گرفته شد.
3- مهندسی اجتماعی: با تغییر الگوی بیماریها از بیماریهای حاد و عفونی به بیماریهای مزمن و غیر واگیر مانند سرطان، دیابت،بیماریهای قلبی عروقی و ...و مفهوم "عوامل خطر" مربوط به این بیماریها ،ضرورت اقدام اساسی تازه ای را برای بهداشت عمومی به سوی روشهای پیشگیری و بازتوانی بیماریهای مزمن،ارتقای بهداشت و افزایش طول عمر بوجود آورد.
4- بهداشت برای همه: در سال 1980 کشورهای عضو سازمان بهداشت جهانی خود را به هدف تامین " بهداشت برای همه تا سال 2000"،یعنی دسترسی به سطحی از سلامتی که امکان دهد مردم جهان " به یک زندگی اجتماعی و اقتصادی بارور برسند" متعهد کردند.
تعريف سازمان بهداشت جهانی(WHO) از سلامت
"سلامتی عبارت است از رفاه کامل جسمی،روانی و اجتماعی ونه تنها بیماری یا معلول نبودن".
بر اساس این تعریف به نظر بسیاری از اشخاص سلامتی بیشتر به عنوان یک هدف آرمانی محسوب می شود.علی رغم محدودیتهای مفهوم تعریف سلامتی از دیدگاه WHO ، اين تعريف نشان دهنده ی آرزوی مردم و نماینده ی هدف کلی، یا هدفی است که ملتها باید برای آن بکوشند.
سلامتی یک مفهوم نسبی است و معیارهای سلامتی در بین گروههای سنی، فرهنگی و طبقات اجتماعی متفاوت می باشد.
در تعریف سلامتی ، به اجزای عینی"رفاه" بطور معمول به عنوان "استاندارد زندگی" یا "سطح زندگی" و اجزای ذهنی آن به "کیفیت زندگی" اطلاق می شود. واژه" سطح زندگی" یا "استاندارد زندگی" در سازمان ملل شامل نه جزء است: سلامت، مصرف غذا،آموزش، اشتغال و شرایط کار، مسکن، تامین اجتماعی، پوشاک،تفریحات وفراغت وحقوق بشر.
سلامت مهمترین جزء سطح زندگی است زیرا نقصان آن همواره به معنای نقصان سطح زندگی است.
"کیفیت زندگی" یعنی: مجموعه ای از رفاه جسمی، روانی و اجتماعی که به وسیله شخص یا گروه اشخاص درک می شود مانند شادی،رضایت و افتخار، به نحوی که در زندگی منظور است مانند سلامتی، ازدواج، کار، خانوادگی،اقتصادی، خلاقیت، آزادی عمل، عدالت و نبودن ستم و همکاری با دیگران.
امروزه مردم بیشتر خواستار بهبود کیفیت زندگی اند زیرا افزایش استاندارد زندگی مردم برای رضایت و خشنودی آنها کافی نیست و باید کیفیت زندگی هم افزایش یابد.